TEFRİKA ÇIKARAN BİZDEN DEĞİLDİR

Mefhar-ı mevcudat aleyhissalatü vesselam mübarek sözlerinde “Bizden değildir” buyurarak mü’minlerin üzerinde taşımaması gereken hususları zikretmişlerdir. “Bizden değildir” ifadesi çok ağır bir beyandır. Bizim muhabbetimize, şefaat-i uzmâmıza yakın değildir, demektir. Rasulullah (sav) buyuruyor ki: “Tefrika çıkaran bizden değildir.” Bunu ben söylemiyorum ki ‘ağır söylediniz efendim’ diyesiniz. Rasulullah (sav) söylüyor. Bir insan için en kolay ibadet, dilini tutmaktır. Dilini tutmak, ibadetin büyüğüdür. Çünkü konuşsan fitne çıkacak, susuyorsun ibadet sevabı kazanıyorsun. Şimdi, büyükler, Allah dostları, insanı sesinin tonundan, nefesini alıp verişinden, öksürüğünden tanır. Nasıl bir insan; iyilerden mi ağyardan mı, olduğu gibi tanır, Allah katında hangi makama çıkacağına kadar bilir. Üstadımız Hazretleri “Kişi sevdiğiyle beraberdir” der sözü fazla uzatmadan geçerlerdi. Niye? Çünkü beraber olmak yolundan gitmekle olur. Onun ahlâkı üzere yaşamakla olur. Sevdiğini sevmek, kızdığına kızmakla olur. Bunların hiç biri yok, ‘Efendim biz sizinle beraber olmak istiyoruz.’ Olamazsın ki… Kardeşlerinin arasını bozuyorsun, laf götürüp getiriyorsun. Tesettüre riayet etmiyorsun, hanımlarla sohbete oturuyorsun, gözünü kulağını korumuyorsun… İşte bunun adı ‘tefrika’. Kendi kalbini bozmuşsun, bir de kardeşinin kalbini bozup yolundan alıkoyuyorsun. Halvette kadınla oturma / Kalp gülistanın batırma Ordan ora laf götürme / İçimizde nemmamdır bu Böyle kişiye ‘Bizden değildir’ buyuruyor Rasulullah (sav), kitaplardan alınmış bunlar… Yani kovdum onu huzurumdan, kabul etmiyorum böyle adamı diyor. BEN BİLDİĞİM GİBİ EDEYİM, DEME Kalbin eğri, olmaz sohbet Bağrımızı ezendir bu Büyüklerin ağzından çıkan sözler yedi kat semayı geçer. Biz Üstadımızı böyle dinlerdik. O bir söz söyledi de biz ihtilaf etsek, helak olacağımıza inanırdık. Çünkü onların sözlerinde riya yok süm’a yok, kibir yok elbette sema katlarını geçecek. Onlar bize yolu tarif ettiler. Kimse aklına göre yeni yollar icat edeyim, bu usul eskidi, şimdi zaman değişti ben bildiğim gibi edeyim demesin. Arş-ı azam onların emirlerine verilmiş, biz onlara itiraz ediyoruz. Dilimizle olmasa kalbimizle ediyoruz. Kendimizi bilip bilmeden ateşe atıyoruz. Ne diyorlar da itiraz ediyoruz? ‘Aman Allah’a saygılı olun, Rasulüne sevgili olun. Biz aciz köleleriz, ayağınızın türabı olayım…’ Böyle diyen sultanlara itiraz edilir mi? Üstada bahane bulan / Bunlardır yolundan kalan Bazen var bağrımı delen / Affetmeli hilimdir bu Onlarda öyle sırlar var ki ne bilip de neyi inkâr ediyoruz. Eğer onlar bizi affetmese, şu oturduğumuz yerlerden kalkıp da adım atamayız. Yerin dibine geçirirler. Yapmıyorlarsa, nankörlük etmeyelim bari. Onların sözü arşı geçiyor da bizim kafamıza gönlümüze değmiyor. Üstadımız birbirini çekemeyen iki ihvanı görmek bile istemezdi. “Onu incitmediniz, beni incittiniz” derdi. Dualar, tevbeler edelim de kendi ismimizi kendi elimizle üstadlarımızın gönül defterlerinden silmeyelim. İnkâr eden asla felah bulmaz. Hamd olsun âlemlerin Rabbi olan Allah’a. Kalemdar